Gorsze funkcjonowanie płuc jest powszechne w dzielnicach o niekorzystnym położeniu - sarkoidoza płucna
Badanie podkreśla wpływ rasy, statusu społeczno-ekonomicznego na wyniki choroby.
Badanie przeprowadzone w USA i Kanadzie wykazało, że osoby chore na sarkoidozę, które mieszkają w dzielnicach pozbawionych zasobów ekonomicznych i społecznych, mają gorszą czynność płuc i szybszy spadek czynności płuc.
Pacjenci rasy innej niż biała byli nadreprezentowani w grupie o większych trudnościach, co sugeruje, że rasa i różnice w statusie społeczno-ekonomicznym mogą prowadzić do gorszych wyników wśród osób ze środowisk mniejszościowych. Naukowcy podkreślili również znaczenie badania, jak zmniejszyć nierówności na poziomie dzielnicy, aby zapewnić lepsze wyniki zdrowotne u osób z sarkoidozą i innymi chorobami przewlekłymi.
Badanie „Neighborhood disadvantage impacts on pulmonary function in patients with sarcoidosis,” zostało opublikowane w ERJ Open Research.
Dowody wykazały, że obciążenie ekonomiczne sarkoidozy może być znaczące, głównie w populacjach wrażliwych, takich jak osoby rasy czarnej, kobiety i osoby starsze, z przewlekłą i trwałą chorobą. Wiadomo, że osoby chore na sarkoidozę są również dotknięte niskim statusem socjoekonomicznym, szczególnie w odniesieniu do ciężkości i progresji choroby, pojawienia się schorzeń związanych z sarkoidozą, jakości życia związanej ze zdrowiem i śmiertelności.
W przypadku kilku przewlekłych chorób układu oddechowego, obciążenie to jest większe wśród osób mieszkających w dzielnicach o tzw. niekorzystnym położeniu na poziomie dzielnicy, co wiąże się z dochodami, poziomem wykształcenia, bezpieczeństwem mieszkaniowym i żywnościowym, bezpieczeństwem i zrachowaniami zdrowotnymi.
Wpływ lokalizacji na funkcjonowanie płuc - sarkoidoza płucna
Wpływ niekorzystnych warunków lokalizacji na osoby chore na sarkoidozę nie został w pełni zrozumiany, co skłoniło naukowców do zbadania ich wpływu na funkcjonowanie płuc u pacjentów z sarkoidozą z USA i Kanady.
Do badania włączono 477 amerykańskich pacjentów z medianą wieku 49 lat w momencie diagnozy z University of Pittsburgh Dorothy P. and Richard P. Simmons Center for Interstitial Lung Disease Registry. 122 kanadyjskich pacjentów (mediana wieku w momencie rozpoznania 52 lata) pochodziło z ośmiu ośrodków Canadian Registry for Pulmonary Fibrosis. Mediana czasu obserwacji wynosiła 8,3 roku w USA i 4,1 roku w Kanadzie. W sumie 15 pacjentów przeszło przeszczep płuc w Stanach Zjednoczonych, ale żaden w Kanadzie nie przeszedł. Pięćdziesięciu jeden pacjentów zmarło w USA i czterech zmarło w Kanadzie.
Około jedna czwarta pacjentów w Stanach Zjednoczonych (26%) nie była biała – czarna, azjatycka, rdzenna lub nieznana. W Kanadzie ta populacja była mniejsza i wynosiła 8%.
Niekorzystna sytuacja na poziomie dzielnicy została oceniona przez wskaźnik deprywacji obszaru (ADI) w USA i przez kanadyjski indeks wielokrotnej deprywacji (CIMD), podobną metrykę, dla kanadyjskich pacjentów. ADI jest określany poprzez przekształcenie amerykańskich adresów zamieszkania w dziewięciocyfrowe kody pocztowe, które są dopasowane do ogólnokrajowego zestawu danych ADI w USA, który jest oparty na danych z 2018 American Community Survey. Wyższe wyniki percentylowe ADI odzwierciedlają większe niedogodności sąsiedzkie.
Parametry funkcji płuc obejmowały wymuszoną pojemność życiową (FVC), miarę tego, ile powietrza można przymusowo wydychać w jednym oddechu i zdolność dyfuzji płuc dla tlenku węgla (DLCO), która mierzy zdolność płuc do przenoszenia tlenu do czerwonych krwinek w kapilarach płucnych. Pacjentów analizowano również pod kątem objawów pozapłucnych, leczenia lekami immunosupresyjnymi, wieku w momencie rozpoznania, płci i rasy. Inne parametry obejmowały przeżycie, historię palenia i status przeszczepu płuc.
Nadreprezentacja pacjentów rasy czarnej
W grupie amerykańskiej uczestnicy, którzy byli Czarni, byli nadreprezentowani w najniższym kwartylu ADI, odzwierciedlając większe niekorzystne warunki. W grupie kanadyjskiej było tylko 10 nie-białych, co ograniczyło podobną analizę.
Po dostosowaniu do wieku w momencie diagnozy, płci i historii palenia, pacjenci z USA, którzy zidentyfikowali się jako czarni lub nie-biali, mieli wyższe wyniki ADI. Czarny pacjent miał o 13 punktów wyższy wynik sąsiedztwa-dyskryminacji w porównaniu z białym pacjentem. Nie zaobserwowano takiego związku u pacjentów kanadyjskich.
Nie stwierdzono również związku między wyższym poziomem niekorzystnej sytuacji a FVC w obu populacjach po uwzględnieniu wieku w momencie rozpoznania, płci, rasy i historii palenia. Natomiast najwyższy poziom upośledzenia był związany z niższą DLCO, zarówno u Amerykanów, jak i Kanadyjczyków.
Wyniki wykazały również, że amerykańscy pacjenci z dzielnic o większym upośledzeniu mieli szybsze roczne redukcje FVC i DLCO. W porównaniu z pacjentami z kwartału o najmniejszym upośledzeniu, ci z najgorszego kwartału ADI mieli dodatkowy 0,36% spadek FVC i dodatkowy 0,54% spadek DLCO w ciągu roku.
Zwiększony poziom niekorzystnej sytuacji był również związany z szybszym spadkiem FVC w badanej populacji kanadyjskiej.
W badaniu stwierdzono również, że osoby rasy innej niż biała znacznie rzadziej poddawały się przeszczepowi płuc, co może wynikać z „potencjalnych problemów z dostępem do opieki” – napisali badacze. Nie stwierdzono takiego związku w odniesieniu do śmierci.
Posiadanie większej wady nie było związane z gorszym przeżyciem u pacjentów z USA. Nie oceniano tego u pacjentów kanadyjskich ze względu na małą liczbę zgonów.
Wyniki te „wykazały, że pacjenci, którzy mieszkają w dzielnicach o większej niekorzystnej sytuacji, doświadczają cięższej choroby płuc w momencie prezentacji … i szybszego spadku funkcji płuc„, powiedzieli badacze, dodając te różnice w spadku funkcji płuc „mogą również odzwierciedlać klinicznie znaczące różnice„.
„Pozostaje niejasne, czy ta przyspieszona progresja płucna przekłada się na zwiększone wykorzystanie opieki zdrowotnej lub śmiertelność specyficzną dla płuc, ale ustalone stowarzyszenia postępującej sarkoidozy płucnej z wysoką zachorowalnością i zwiększoną śmiertelnością wspierają, że tak może być„, dodają, zauważając, że status społeczno-ekonomiczny i zasoby na poziomie dzielnicy powinny być dokładnie ocenione, aby pomóc klinicystom zidentyfikować pacjentów z wyższym ryzykiem postępującej sarkoidozy płucnej.
„Ta praca podkreśla potrzebę dalszych badań w celu zbadania interakcji między czynnikami na poziomie dzielnicy i indywidualnymi barierami w opiece, opóźnionym skierowaniem do specjalisty i przyspieszoną progresją choroby u pacjentów z sarkoidozą i innymi chorobami przewlekłymi” – napisali badacze.
"Ta praca podkreśla potrzebę dalszych badań w celu zbadania interakcji między czynnikami na poziomie dzielnicy i indywidualnymi barierami w opiece, opóźnionym skierowaniem do specjalisty i przyspieszoną progresją choroby u pacjentów z sarkoidozą i innymi chorobami przewlekłymi"